ఎంతదైనా నిరీక్షణ చివరికి దేవుడి దివ్య యోజనలో భాగమే అవుతుంది. తిరుమలలో భక్తులుగా మనం ఎదుర్కొనే ప్రతి క్షణం కూడా ఆయన కరుణతో నిండినదే. ఎదురు చూపులు సాధారణంగా మనలో ఊపిరి పోసే ధైర్యాన్ని తగ్గిస్తాయి, కానీ భగవంతుని దర్శనం కోసం జరిగే నిరీక్షణ మాత్రం మనకు ఆత్మశాంతిని, భక్తిని మరింతగా కలిగిస్తుంది.
వివిఐపి క్యూలో లేదా సార్వత్రిక దర్శనాల్లో మధ్యలో విరామం అవసరమైతే భయపడాల్సిన అవసరం లేదు. దర్శన సమయంలో ఒక పాజ్ తీసుకోవాలి అనిపిస్తే బయటకు వచ్చి, మళ్లీ తిరిగి రావచ్చు. స్వామివారి సేవలో అసౌకర్యాలేమీ ఉండవు. అది కూడా ఆ దివ్య అనుభూతిలో భాగమే.
తిరుమలలో స్వామివారి దర్శనం కేవలం భౌతిక కళ్లతో చూసే దృశ్యమే కాదు, అది మనస్సు నుండి ఉద్భవించే ఆధ్యాత్మిక అనుభూతి. ఆలయంలో ఎదురయ్యే ప్రతీ క్షణం, ఆలస్యం, నిరీక్షణ—ఇది ఆ దివ్య క్షణానికి జరిగే సిద్ధతలన్నిటిలో ఒకటే. స్వామివారు మనల్ని చూసేందుకు సిద్ధంగా ఉన్నారు, మనం కేవలం సమర్పణతో ఎదురుచూడాల్సిందే.
ఈ ప్రయాణంలో విశ్రాంతి తీసుకోవడం కూడా అంతే ముఖ్యమైంది. అహంకారాన్ని వదిలి, మన హృదయాన్ని శుద్ధి చేసుకుని భగవంతుని ముందు మనల్ని మనం పూర్తిగా సమర్పించాలి. విశ్వాసంతో నిండిన విశ్రాంతి మనకు కొత్త బలాన్ని ఇస్తుంది.
తిరిగి వచ్చేముందు మనం పూర్తిగా విశ్రాంతి తీసుకుని, మళ్లీ శ్రద్ధతో ప్రవేశించాలి. స్వామివారి దర్శనం కోసం సమయం ఎప్పుడూ సరైనదే. ఆయన కరుణ ఎప్పుడూ సిద్ధంగా ఉంటుంది. సమర్పణ, విశ్రాంతి, పునరాగమనం—ఈ మూడు దశలతో భక్తి మార్గం సంపూర్ణం అవుతుంది.
